συλλογιστικός

-ή, -ό / συλλογιστικός, -ή, -όν, ΝΜΑ [συλλογίζομαι]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε συλλογισμό ή που γίνεται με συλλογισμό (α. «συλλογιστικός τρόπος» β. «συλλογιστικοὶ σύνδεσμοι», Δίον. Θρ.

γ. «ἀπόδειξις λόγος συλλογιστικὸς ἀληθής», Πλάτ.)

2. φρ. «συλλογιστικό σχήμα»

(λογ.) τύπος συλλογισμού ο οποίος καθορίζεται από τη φύση τών προτάσεων και από τη σχέση που υπάρχει μεταξύ τους καθώς και από το συμπέρασμα που εξάγεται από αυτές τις προτάσεις, αλλ. σχήμα συλλογισμού

νεοελλ.

το θηλ. ως ουσ. η συλλογιστική

(λογ.) α) η συστηματική μελέτη τών συλλογισμών

β) ο αρχαιότερος κλάδος τής τυπικής λογικής, που έχει διατυπωθεί και αναπτυχθεί στα έργα τού Αριστοτέλους και ο οποίος επιτρέπει, μέσω τής μελέτης τών λογικών δομών τών προτάσεων και τών συλλογισμών, την απόφανση για την παραγωγή ενός συμπεράσματος από άλλες δοθείσες προτάσεις

αρχ.

(το αρσ. πληθ. ως ουσ.) oἱ συλλογιστικοί

οι διαλεκτικοί φιλόσοφοι.

επίρρ...

συλλογιστικῶς Α

με τρόπο συλλογιστικό, με συλλογισμό.